Part 3 (1/2)

Alid ex alio clarescet, nec tibi caeca Nox iter eripiet, quin ultima naturai Pervideas: ita res accendent lumina rebus.

[3] Lucretius, i. 264, 265:

Alid ex alio reficit natura, nec ullam Rem gigni pat.i.tur, nisi morte adiuta aliena.

[4] An excellent expression of this view is put by Plato into the mouth of the physician Eryximachus in the _Symposium_, pp. 186-88.

[5] Lucretius, i. 1-13:

aeneadum genetrix, hominum divomque voluptas, Alma Venus, caeli subter labentia signa Quae mare navigerum, quae terras frugiferentis Concelebras; per te quoniam genus omne animantum Concipitur, visitque exortum lumina solis: Te, dea, te fugiunt venti, te nubila caeli, Adventumque tuum: tibi suaves daedala tellus Submitt.i.t flores; tibi rident aequora ponti, Placatumque nitet diffuso lumine caelum.

Nam simul ac species patefactast verna diei, Et reserata viget genitabilis aura favoni; Aeriae primum volucres te, diva, tuumque Significant initum, perculsae corda tua vi.

[6] Lucretius, i. 24, 28-30, 41-43, 140-44:

Te sociam studeo scribendis versibus esse....

Quo magis aeternum da dictis, diva, leporem: Effice, ut interea fera moenera militiai Per maria ac terras omnes sopita quiescant....

Nam neque nos agere hoc patriai tempore iniquo Possumus aequo animo, nec Memmi clara propago Talibus in rebus communi desse saluti....

Sed tua me virtus tamen, et sperata voluptas Suavis amicitiae, quemvis sufferre laborem Suadet, et inducit noctes vigilare serenas, Quaerentem, dictis quibus et quo carmine demum Clara tuae possim praepandere lumina menti.

[7] Lucretius, ii. 1139-41, 1148-49, 1164-74:

Omnia debet enim cibus integrare novando, Et fulcire cibus, cibus omnia sustentare.

Nequidquam,...

Sic igitur magni quoque circ.u.m moenia mundi Expugnata dabunt labem putrisque ruinas....

Iamque caput qua.s.sans grandis suspirat arator Crebrius inca.s.sum manuum cecidisse laborem: Et c.u.m tempora temporibus praesentia confert Praeteritis, laudat fortunas saepe parentis,...

Nec tenet, omnia paulatim tabescere et ire Ad capulum, spatio aetatis defessa vetusto.

[8] Cf. pages 41, 49.

[9] Lucretius, ii. 29-33:

Inter se prostrati in gramine molli Propter aquae rivum, sub ramis arboris altae, Non magnis opibus iucunde corpora curant: Praesertim c.u.m tempestas arridet, et anni Tempa conspergunt viridantis floribus herbas.

[10] Horace, _Odes_, iv. 1:

Iam nec spes animi credula mutui...

Sed cur, heu! Ligurine, cur Manat rara meas lacrima per genas?

III

DANTE