Part 72 (1/2)

1336 Jansenius, Diodati.

1337 D. Jermin.

1338 Paedag., lib. 2, cap. 12.

1339 Religionis Christianae brevis Inst.i.tutio. Anno 1634, ca. 23. Quid est regium munus? Resp. Est munus ipsi a Deo commissum omnes creaturas intelligentia praeditas, ac imprimis homines et ecclesiam ex iis collectam, summa c.u.m auctoritate ac potestate gubernandi.

Jac. Martini Synops. Relig. Photin., cap. 23. Etiamsi non negemus Christo jam ad dextrum Dei sedenti subjecta esse omnia, inimicosque ipsi subjici tanquam scabellum pedum suorum, &c. Proprie tamen dicitur Rex suae ecclesiae, uti etiam ecclesia, proprie loquendo ejus regnum est. Sic enim de ipso vaticinatus est Zecharias, cap.

ix. 9, &c. Unde etiam nos c.u.m Hasenreffero officium Christi regium definimus, quo Christus cives suos Verbi ministerio usque ad mundi finem colligit, eosque praeclaris donis ornat, contra hostes (in quorum medio dominatur) fort.i.ter defendit, ac tandem aeterna gloria et honore coronat. Fr. Gomar. Aral. prop. Obad. vers. ult. Is autem Jesus Christus, in N.T. exhibitus Rex. Qui ut c.u.m patre habet regnum generale omnipotentiae: ita habet speciale, de quo hic agitur, mediationis.

1340 Gualther Archetyp in 1 Cor. v. 5 Decrevi impurum hunc tradendum ease Satanae, id est ejiciendum ex ecclesta, &c. Ratio locutionis quia extra ecclesiam Satan regnat, in ver 6, lta vero in nuit disciplinam necessariam esse, ne contagium peccandi serpat, in ver 9-11, Catalogus eorum qui debent excommunicari, ibid, Imo non sufficiunt ministri nisi publica authoritate juventur Ideo Paulus Corinthios tam multis monet, ut ecclesiae disciplinam instaurent, et formentum omne ex purgent, in ver 13, Tollite, &c. Si Christiam eatis si ecclesiam vultus habere puram, utimini jure vestro Bullinger in 1 Cor. v. 3-5 Viri ergo Apostolici et veterea quique contuinaces et eccle slastica censura dignos e contubernio sanctorum abjecerent, excludentes eoa a sacris caetibus, et communione corporis et sanguinis mystici. And a little after Quod si his quoque addas ordinationem Christi ex Matthaeo, vidobis cam hue quoque spectare, ut publice mulctetur quis pretis commonitionibus amicis, in honcate perrexerit vivere Esae c.u.m ethnic.u.m et publicanum, est deleri e catalogo ecclesiastico et reccasori haberiquc futer factnorosos quibus nihil neque officii, nequc sinceri tuto cominittas.

1341 Aret. Theol. Probl. loc. 133. A Deo originem habet, et a Christo confirmata fuit. And after Supra de origine dixi, indicans a Deo indictam fuisse hauc disciplinam, &c. Demum Christus filius Dei eandem ecclesiae suae commendavit.

1342 Wolphius Com. in Lib. Esdrae, p. 21: Atque hoc exemplo veteris Testamenti discimus quid facto opus sit in novo Tiempe ut crebris synodis ac censuris, in vocationem in doctrinam, in vitam aec mores ecclesiustarum inspiciatur.

1343 In ecclesiis ditionis Tigurinae, deliguntur seniores, qui una c.u.m pastore vitia corrigant. Postea magistratus de facinorosis veluti blasphemia, per juris, paetias sumit.

1344 Bullinger in 1 Cor. v.: Et hac tenus de castigatione scelerum ecclesiastica. Hic tamen diligenter admonitos volo fratres, vigilent, et omni diligentia curent, ut salutare hoc pharmac.u.m, e caetu sanctorum pontificis avaritia eliminatum, reducatur, hoc est ut scelera offendentia plectantur. Hic enim unicus est excommunicationis finis, ut mores excolatur et florcant sancti, prophani vero coerceantur, ne mali porro impudentia ac impietate gra.s.sentur. Nostrum est ista o fratres, summa c.u.m diligentia curare.

Videmus enim et Paulum cessantes hoc loco incitare. Aretius, ubi supra: Magistratus jugum non admittunt, timent honoribus, licentiam amant, &c. Vulgus quoque et pleba dissolutior: major para corruptissima est, &c. Interea non desperandum esse libenter fateor dabit posterior aetas tractabiliores forte animas, mitiora pectora, quam nostra habent secula. Lavater in Nebem, homil. 52: Quia pontifices Romani excommunicatione ad stabiliendam suamt yranuidem abusi sunt, factum est ut nulla fere justa disciplina amplius in ecclesiis just.i.tul possis nisi autem flagitiosi coerceautur, omnia ruaut in pejus neccesse est.

1345 Math Martinius in Lex Philol Maledico malum loquor alvo juste sine Injuria.

1346 Lib. 2. cap. 4.

1347 Illeron Bustochio.

1348 ????sa? Quod propemodum valet ac si dicas, facite ut pondus et auctoritatem habeat charitas erga illum. Loquitur enim velut ad judices et concionem, quorum suffragiis velit absolvi eum, qui traditus fuerat Satanae. Nam ????a concionem significat, in qua creantur magistratus, quae Latini vocant comitia, et diem alicujus rei causa praest.i.tutum, et jus aliquod agendi. Quin et ?????? Graeci dic.u.n.t scriptum authentic.u.m, authoribus Hesychio et Suida. Mihi videtur et ea sententia quae vicisset in suffragiis dicta fuisse ????a.

1349 Hesych., ?p?t??, t???e?ta?, ? t?? t??? ???e?.

1350 Julius Pollux, lib. 8, cap. 5, ?? d? t?? d???? ?a? t????a? ???

???e??, f?t??? d???, t????a, p??a s??, ???a, ?p??????, t??a, p??st??a, ?p?t??a. ?a? ?? ??t?f??, ?p?t????, ?p?????, e?????, ?f??a, &c.

1351 Clemens Alexandrinus, Paedag, lib. 1, cap. 10, useth promiscuously ?p?t???? and ?p?t??a, in one and the same sentence, to express punishment: ?? ?p?t???? t?? ?a?t????, ?a? t? e?d?af???t?? a?t??, ?a? t? ?pe????? de??a? ? pa?da?????, ?p?t???at? t?? a?t?a? d?? t??

?p?t??a?. Which Gentia.n.u.s Hervetus, his interpreter, readeth thus: _c.u.m peccatorum poenas, et facilem et tanquam ventis perflabilem eorum dissipationem ostendisset poedagogus, per poenam a causa dehortatus est._ Again, Paedag, lib. 3, cap. 2, _ad finem_: ???a ?a?

S????ta? ???a???ta? ?atapept???te?. The interpreter thus: _Quin etiam Sichimitoe puniuntur, qui lapsi sunt, sanctoe virgini probrum inferentes. Sepulchrum eis est supplicium, et poenoe monimentum nos ducit ad salutem._

1352 Concil. Antioch sub Constantio, can. 4. Si quis episcopus a synodo depositus, vel diaconus a proprio episcopo, sacrum celebrare ausus fuerit, &c. Concil. Hispal. 2, can. 6, Ut nullus nostrum sine concilii examine, dejicere quemlibet presbyterum vel diaconum audeat. Episcopus enim sacerdotibus et ministris solus honorem dare poteat: auferre solus non potest. Vide etiam Conc. Afric., can. 20; Conc. Carthag. 4, can. 23.

1353 Salinas. Appar. ad lib. de Primat., p. 298, 299. Non enim potestatem quam in ordinatione accepit per impositionem manuum, potest eripere princeps, c.u.m nec eam possit dare. Si princeps igitur velit ministrum aliquem ob sua peccata proreus degradari et ministerium simul c.u.m ejus functione amittere, per pastores ipsos id faciendum debet curare, qui Judices veri ipsius sunt, et auferre soli possunt quod per ordinationem dederunt. Imperatores Romani quos per vim ejicerent, quia intelligebant potestatem ministerii fungendi non aliter iis adimere posse, in exilium eos mittebant. Quod possemus infinitis testimoniis demonstrare. Relegatus hoc modo episcopus remanebat nihilominus episcopus, non ordine excidebat episcopali, nec ad laicorum ordinem redigebatur.

1354 Gerhard. loc. Com., tom. 6, p. 201. Probari nequit illorum pseudopoliticorum opipio, qui ad jura regalia magistratus remotionem ministrorum pertinere censent. See Fr. Junius, Ecclesiast., lib. 3, cap. 3; et Animad. in Bell. Contr., 4, lib. 1, cap. 20, not. 8; Balduin., de Cas. Conscient., lib. 4, cap. 5, cas. 12.

1355 Vide apud Synod Dordrac, sess. 25, Conditiones synodi legitime inst.i.tuendae quas remonstrantes, &c., condit. 9.

1356 Ut de controversis articulis non fiat decisio, sed accommodationi studeatur: cujus tamen via et ratio rata non habeatur, nisi accedente utriusque partis consensu.

1357 System. Log., lib. 3, cap. 5.

1358 Aret. Probl. Theol., loc. 8. Privatis satis est ferre utrinque utrosque (infirmos et palam sceleratos) emendare autem quoties fert examplo et doctrina. Si parum vel nihil etiam proficiat, non habet ob id causam secedendi. Nec est quod contaminationem metuat, modo non consentiat sceleribus, &c., nihil ad me attinet in communione coenae Domini, in caetu publico c.u.m audio verb.u.m Dei (which last clause Mr Coleman leaves out without so much as &c.), quales singuli sint mec.u.m partic.i.p.antes.