Part 31 (2/2)

[Footnote 382: c.u.m in professione fidei electi pontificis d.a.m.netur Honorius Papa, ideo quia pravis haereticorum a.s.sertionibus fomentum impendit, si verba delineata sint vere in autographo, nec ex notis apparere possit, quomodo huic vulneri medelam offerat, praestat non divulgari opus.]

[Footnote 383: That article condemns the following proposition: ”Romani Pontifices et Concilia oec.u.menica a limitibus suae potestati recesserunt, jura Principum usurparunt, atque etiam in rebus fidei et morum definiendis errarunt.”]

[Footnote 384: J'en suis convaincu: a peine aurai-je touche la terre sacree, a peine aurai-je baise le tombeau des Apotres, que je me sentirai dans la paix, hors de la bataille, au sein d'une a.s.semblee presidee par un Pere et composee de Freres. La, tous les bruits expireront, toutes les ingerences temeraires cesseront, toutes les imprudences disparaitront, les flots et les vents seront apaises.]

[Footnote 385: Vous admirez sans doute beaucoup l'eveque d'Orleans, mais vous l'admireriez bien plus encore, si vous pouviez vous figurer l'abime d'idolatrie ou est tombe le clerge francais. Cela depa.s.se tout ce que l'on aurait jamais pu l'imaginer aux jours de ma jeunesse, au temps de Frayssinous et de La Mennais. Le pauvre Mgr. Maret, pour avoir expose des idees tres moderees dans un langage plein d'urbanite et de charite, est traite publiquement dans les journaux soi-disant religieux d'heresiarque et d'apostat, par les derniers de nos cures. De tous les mysteres que presente en si grand nombre l'histoire de l'eglise je n'en connais pas qui egale ou depa.s.se cette transformation si prompte et si complete de la France Catholique en une ba.s.se-cour de _l'anticamera du Vatican_. J'en serais encore plus desespere qu'humilie, si la, comme partout dans les regions illuminees par la foi, la misericorde et l'esperance ne se laissaient entrevoir a travers les tenebres. ”C'est du Rhin aujourd'hui que nous vient la lumiere.” L'Allemagne a ete choisie pour opposer une digue a ce torrent de fanatisme servile que menacait de tout englouter (Nov. 7, 1869).]

[Footnote 386: Non solum ea quae ad scholas theologicas pertinent scholis relinquantur, sed etiam doctrinae quae a fidelibus pie tenentur et coluntur, sine gravi causa in codicem dogmatum ne inferantur. In specie ne Concilium declaret vel definiat infallibilitatem Summi Pontificis, a doctissimis et prudentissimis fidelibus Sanctae sedi intime addictis, vehementer optatur. Gravia enim mala exinde oritura timent tum fidelibus tum infidelibus. Fideles enim, qui Primatum magisterii et jurisdictionis in Summo Pontifice ultro agnosc.u.n.t, quorum pietas et obedientia erga Sanctam Sedem nullo certe tempore major fuit, corde turbarentur magis quam erigerentur, ac si nunc demum fundamentum Ecclesiae et verae doctrinae stabiliendum sit; infideles vero novam calumniarum et derisionum materiam lucrarentur. Neque desunt, qui ejusmodi definitionem logice impossibilem vocant.... Nostris diebus defensio veritatis ac religionis tum praesertim efficax et fructuosa est, si sacerdotes a lege caeterorum civium minus recedunt, sed communibus omnium juribus utuntur, ita ut vis defensionis sit in veritate interna non per tutelam externae exemtionis.... Praesertim Ecclesia se scientiarum, quae hominem ornant perficiuntque, amicam et patronam exhibeat, probe noscens, omne verum a Deo esse, et profunda ac seria literarum studia opitulari fidei.]

[Footnote 387: Quid enim expedit d.a.m.nare quae d.a.m.nata jam sunt, quidve juvat errores proscribere quos novimus jam esse proscriptos?... Falsa sophistarum dogmata, veluti cineres a turbine venti evanuerunt, corrupuerunt, fateor, permultos, infecerunt genium saeculi hujus, sed numquid credendum est, corruptionis contaginem non contigisse, si ejusmodi errores decretorum anathemate prostrati fuissent?... Pro tuenda et tute servanda religione Catholica praeter gemitus et preces ad Deum aliud medium praesidiumque n.o.bis datum non est nisi Catholica scientia, c.u.m recta fide per omnia concors. Excolitur summopere apud heterodoxos fidei inimica scientia, excolatur ergo oportet et omni opere augeatur apud Catholicos vera scientia. Ecclesiae amica.... Obmutescere faciamus ora obtrectantium qui falso n.o.bis imputare non desistunt, Catholicam Ecclesiam opprimere scientiam, et quemc.u.mque liberum cogitandi modum ita cohibere, ut neque scientia, nec ulla alia animi libertas in ea subsistere vel florescere possit.... Propterea monstrandum hoc est, et scriptis et factis manifestandum, in Catholica Ecclesia veram pro populis esse libertatem, verum profectum, verum lumen, veramque prosperitatem.]

[Footnote 388: Il n'y a au fond qu'une question devenue urgente et inevitable, dont la decision faciliterait le cours et la decision de toutes les autres, dont le r.e.t.a.r.d paralyse tout. Sans cela rien n'est commence ni meme abordable (_Univers_, February 9).]

[Footnote 389: Gratry had written: ”Cette apologetique sans franchise est l'une des causes de notre decadence religieuse depuis des siecles.... Sommes-nous les predicateurs du mensonge ou les apotres de la verite? Le temps n'est-il pas venu de rejeter avec degout les fraudes, les interpolations, et les mutilations que les menteurs et les faussaires, nos plus cruels ennemis, ont pu introduire parmi nous?” The bishop wrote: ”Jamais parole plus puissante, inspiree par la conscience et le savoir, n'est arrivee plus a propos que la votre.... Le mal est tel et le danger si effrayant que le silence deviendrait de la complicite.”]

[Footnote 390: Pace eruditissimorum virorum dictum esto: mihi haecce nec veritati congrua esse videntur, nec caritati. Non veritati; verum quidem est Protestantes gravissimam commisisse culpam, dum spreta et insuperhabita divina Ecclesiae auctoritate, aeternas et immutabiles fidei veritates subjectivae rationis judicio et arbitrio subjecissent.

Hoc superbiae humanae fomentum gravissimis certe malis, rationalismo, criticismo, etc. occasionem dedit. Ast hoc quoque respectu dici debet, protestantismi ejus qui c.u.m eodem in nexu exist.i.t rationalismi germen saeculo xvi. praeext.i.tisse in sic dicto humanismo et cla.s.sicismo, quem in sanctuario ipso quidam summae auctoritatis viri incauto consilio fovebant et nutriebant; et nisi hoc germen praeext.i.tisset concipi non posset quomodo tam parva scintilla tantum in medio Europae excitare potuisset incendium, ut illud ad hodiernum usque diem restingui non potuerit. Accedit et illud: fidei et religionis, Ecclesiae et omnis auctoritatis contemptum absque ulla c.u.m Protestantismo cognatione et parentela in medio Catholicae gentis saeculo xviii. temporibus Voltarii et encyclopaedistarum enatum fuisse.... Quidquid interim sit de rationalismo, puto venerabilem deputationem omnino falli dum texendo genealogiam naturalismi, materialismi, pantheismi, atheismi, etc., omnes omnino hos errores foetus Protestantismi esse a.s.serit.... Errores superius enumerati non tantum n.o.bis verum et ipsis Protestantibus horrori sunt et abominationi, ut adeo Ecclesiae et n.o.bis Catholicis in iis oppugnandis et refellendis auxilio sint et adjumento. Ita Leibnitius erat certe vir eruditus et omni sub respectu praestans; vir in dijudicandis Ecclesiae Catholicae inst.i.tutis aequus; vir in debellandis sui temporis erroribus strenuus; vir in revehenda inter Christianas communitates concordia optime animatus et meritus. [Loud cries of ”Oh!

Oh!” The President de Angelis rang the bell and said, ”Non est hicce locus laudandi Protestantes.”] ... Hos viros quorum magna copia exist.i.t in Germania, in Anglia, item et in America septentrionali, magna hominum turba inter Protestantes sequitur, quibus omnibus applicari potest illud magni Augustini: ”Errant, sed bona fide errant; haeretici sunt, sed illi nos haereticos tenent. Ipsi errorem non invenerunt, sed a perversis et in errorem inductis parentibus haereditaverunt, parati errorem deponere quamprimum convicti fuerint.” [Here there was a long interruption and ringing of the bell, with cries of ”Shame! shame!” ”Down with the heretic!”] Hi omnes etiamsi non spectent ad Ecclesiae corpus, spectant tamen ad ejus animam, et de muneribus Redemptionis aliquatenus partic.i.p.ant. Hi omnes in amore quo erga Iesum Christum Dominum nostrum feruntur, atque in illis positivis veritatibus quas ex fidei naufragio salvarunt, totidem gratiae divinae momenta possident, quibus misericordia Dei utetur, ut eos ad priscam fidem et Ecclesiam reducat, nisi nos exaggerationibus nostris et improvidis charitatis ipsis debitae laesionibus tempus misericordiae divinae elongaverimus. Quantum autem ad charitatem, ei certe contrarium est vulnera aliena alio fine tangere quam ut ipsa sanentur; puto autem hac enumeratione errorum, quibus Protestantismus occasionem dedisset, id non fieri.... Decreto, quod in supplementum ordinis interioris n.o.bis nuper communicatum est, statuitur res in Concilio hocce suffragiorum majoritate decidendas fore. Contra hoc principium, quod omnem praecedentium Conciliorum praxim funditus evert.i.t, multi episcopi reclamarunt, quin tamen aliquod responsum obtinuerint. Responsum autem in re tanti momenti dari debuisset clarum, perspicuum et omnis ambiguitatis expers. Hoc ad summas Concilii hujus calamitates spectat, nam hoc certe et praesenti generationi et posteris praebebit ansam dicendi: huic concilio libertatem et veritatem defuisse.

Ego ipse convictus sum, aeternam ac immutabilem fidei et traditionis regulam semper fuisse semperque mansuram communem, adminus moraliter unanimem consensum. Concilium, quod hac regula insuperhabita, fidei et morum dogmata majoritate numerica definire intenderet, juxta meam intimam convictionem eo ipso excideret jure conscientiam orbis Catholici sub sanctione vitae ac mortis aeternae obligandi.]

[Footnote 391: Dum autem ipse die hesterno ex suggestu hanc quaestionem posuissem et verba deconsensu moraliter unanimi in rebus fidei definiendis necessario protulissem, interruptus fui, mihique inter maximum tumultum et graves comminationes possibilitas sermonis continuandi adempta est. Atque haec gravissima sane circ.u.mstantia magis adhuc comprobat necessitatem habendi responsi, quod clarum sit omnisque ambiguitatis expers. Peto itaque humillime, ut hujusmodi responsum in proxima congregatione generali detur. Nisi enim haec fierent anceps haererem an manere possem in Concilio, ubi libertas Episcoporum ita opprimitur, quemadmodum heri in me oppressa fuit, et ubi dogmata fidei definirentur novo et in Ecclesia Dei adusque inaudito modo.]

[Footnote 392: Quoniam vero satis non est, haereticam pravitatem devitare, nisi ii quoque errores diligenter fugiantur, qui ad illam plus minusve accedunt, omnes officii monemus, servandi etiam Const.i.tutiones et Decreta quibus pravae eiusmodi opiniones, quae isthic diserte non enumerantur, ab hac Sancta Sede proscriptae et prohibitae sunt.]

[Footnote 393: In the speech on infallibility which he prepared, but never delivered. Archbishop Kenrick thus expressed himself: ”Inter alia quae mihi stuporem injecerunt dixit Westmonasteriensis, nos additamento facto sub finem Decreti de Fide, tertia Sessione lati, ipsam Pontificiam Infallibilitatem, saltem implicite, jam agnovisse, nec ab ea recedere nunc n.o.bis licere. Si bene intellexerim Rm Relatorem, qui in Congregatione generali hoc additamentum, prius oblatum, deinde abstractum, n.o.bis mirantibus quid rei esset, illud iterum inopinato commendavit--dixit, verbis clarioribus, per illud nullam omnino doctrinam edoceri; sed earn quatuor capitibus ex quibus istud decretum compositum est imponi tanquam eis coronidem convenientem; eamque disciplinarem magis quam doctrinalem characterem habere. Aut deceptus est ipse, si vera dixit Westmonasteriensis; aut nos sciens in errorem induxit, quod de viro tam ingenuo minime supponere licet. Utc.u.mque fuerit, ejus declarationi fidentes, plures suffragia sua isti decreto haud deneganda censuerunt ob istam clausulam; aliis, inter quos egomet, doles parari metuentibus, et aliorum voluntati hac in re aegre cedentibus. In his omnibus non est mens mea aliquem ex Reverendissimis Patribus malae fidei incusare; quos omnes, ut par est, veneratione debita prosequor. Sed extra concilium adesse dic.u.n.tur viri religiosi--forsan et pii--qui maxime in illud influunt; qui calliditati potius quam bonis artibus confisi, rem Ecclesiae in maximum ex quo orta sit discrimen adduxerant; qui ab inito concilio effecerunt ut in Deputationes conciliares ii soli eligerentur qui eorum placitis fovere aut noscerentur aut crederentur; qui nonnullorum ex eorum praedecessoribus vestigia prementes in schematibus n.o.bis propositis, et ex eorum officina prodeuntibus, nihil magis cordi habuisse videntur quam Episcopalem auctoritatem deprimere, Pontificiam autem extollere; et verborum ambagibus incautos decipere velle videntur, dum alia ab aliis in eorum explicationem dicantur. Isti grave hoc incendium in Ecclesia excitarunt, et in illud insufflare non desinunt, scriptis eorum, pietatis speciem prae se ferentibus sed veritate ejus vacuis, in populos spargentibus.”]

[Footnote 394: The author of the protest afterwards gave the substance of his argument as follows: ”Episcopi et theologi publice a Parlamento interrogati fuerunt, utrum Catholici Angliae tenerent Papam posse definitiones relativas ad fidem et mores populis imponere absque omni consensu expresso vel tacito Ecclesiae. Omnes Episcopi et theologi responderunt Catholicos hoc non tenere. Hisce responsionibus confisum Parlamentum Angliae Catholicos admisit ad partic.i.p.ationem iurium civilium. Quis Protestantibus persuadebit Catholicos contra honorem et bonam fidem non agere, qui quando agebatur de iuribus sibi acquirendis publice professi sunt ad fidem Catholicam non pertinere doctrinam infallibilitatis Romani Pontificis, statim autem ac obtinuerint quod volebant, a professione publice facta recedunt et contrarium affirmant?”]

[Footnote 395: Archbishop Kenrick's remarkable statement is not reproduced accurately in his pamphlet _De Pontificia infallibilitate_.

It is given in full in the last pages of the _Observationes_, and is abridged in his _Concio habenda sed non habita_, where he concludes: ”Eam fidei doctrinam esse neganti, non video quomodo responderi possit, c.u.m objiceret Ecclesiam errorem contra fidem divinitus revelatam diu tolerare non potuisse, quin, aut quod ad fidei depositum pertineret non scivisse, aut errorem manifestum tolera.s.se videretur.”]

[Footnote 396: Certissimum ipsi esse fore ut infallibilitate ista dogmatice definita, in dioecesi sua, in qua ne vestigium quidem traditionis de infallibilitate S.P. hucusque inveniatur, et in aliis regionibus multi, et quidem non solum minoris, sed etiam optimae notae, a fide deficiant.--Si edatur, omnis progressus conversionum in Provinciis Foederatis Americae funditus extinguetur. Episcopi et sacerdotes in disputationibus c.u.m Protestantibus quid respondere possent non haberent.--Per eiusmodi definitionem acatholicis, inter quos haud pauci iique optimi hisce praesertim temporibus firmum fidei fundamentum desiderant, ad Ecclesiam reditus redditur difficilis, imo impossibilis.--Qui Concilii decretis obsequi vellent, invenient se maximis in difficultatibus versari. Gubernia civilia eos tanquam subditos minus fidos, haud sine verisimilitudinis specie, habebunt.

Hostes Ecclesiae eos lacessere non verebuntur, nunc eis objicientes errores quos Pontifices aut docuisse, aut sua agendi ratione proba.s.se, dic.u.n.tur et risu excipient responsa quae sola afferri possint.--Eo ipso definitur in globo quidquid per diplomata apostolica huc usque definitum est.... Poterit, admissa tali definitione, statuere de dominio temporali, de eius mensura, de potestate deponendi reges, de usu coercendi haereticos.--Doctrina de Infallibilitate Romani Pontificis nec in Scriptura Sacra, nec in traditione ecclesiastica fundata mihi videtur. Immo contrarian., ni fallor, Christiana antiquitas tenuit doctrinam.--Modus dicendi Schematis supponit existere in Ecclesia duplicem infallibilitatem, ipsius Ecclesiae et Romani Pontificis, quod est absurdum et inauditum.--Subterfugiis quibus theologi non pauci in Honorii causa usi sunt, derisui me exponerem. Sophismata adhibere et munere episcopali et natura rei, quae in timore Domini pertractanda est, indignum mihi videtur.--Plerique textus quibus eam comprobant etiam melioris notae theologi, quos Ultramontanos vocant, mutilati sunt, falsificati, interpolati, circ.u.mtruncati, spurii, in sensum alienum detorti.--a.s.serere audeo eam sententiam, ut in schemate jacet, non esse fidei doctrinam, nec talem devenire posse per quamc.u.mque definitionem etiam conciliarem.]

[Footnote 397: This, at least, was the discouraging impression of Archbishop Kenrick: Semper contigit ut Patres surgendo a.s.sensum sententiae deputationis praebuerint. Primo quidem die suffragiorum, c.u.m quaestio esset de tertia parte primae emendationis, nondum adhibita indicatione a subsecretario, deinde semper facta, plures surrexerunt adeo ut necesse foret numerum surgentium capere, ut constaret de suffragiis. Magna deinde confusio exorta est, et ista emendatio, quamvis majore forsan numero sic acceptata, in crastinum diem dilata est.

Postero die Rms Relator ex ambone Patres monuit, deputationem emendationem istam admittere nolle. Omnes fere eam rejiciendam surgendo statim dixerunt.]

[Footnote 398: Quodc.u.mque Dominus Noster non dixerit etiam si metaphysice aut physice certissimum nunquam basis esse poterit dogmatis divinae fidei. Fides enim per auditum, auditus autem non per scientiam sed per verba Christi.... Non ipsa verba S. Scripturae igitur, sed genuinus sensus, sive litteralis, sive metaphoricus, prout in mente Dei revelantis fuit, atque ab Ecclesiae patribus semper atque ubique concorditer expositus, et quem nos omnes juramento sequi abstringimur, hic tantummodo sensus Vera Dei revelatio dicendus est.... Tota antiquitas silet vel contraria est.... Verb.u.m Dei volo et hoc solum, quaeso et quidem indubitatum, ut dogma fiat.]

[Footnote 399: Hanc de infallibilitate his conditionibus ortam et isto modo introductam aggredi et definire non possumus, ut arbitror, quin eo ipso tristem viam sternamus tum cavillationibus impiorum, tum etiam objectionibus moralem hujus Concilii auctoritatem minuentibus. Et hoc quidem eo magis cavendum est, quod jam prostent et pervulgentur scripta et acta quae vim ejus et rationem labefactare attentant; ita ut nedum animos sedare queat et quae pacis sunt afferre, e contra nova dissensionis et discordiarum semina inter Christianos spargere videatur.... Porro, quod in tantis Ecclesiae angustiis laboranti mundo remedium affertur? Iis omnibus qui ab humero indocili excutiunt onera antiquitus imposita, et consuetudine Patrum veneranda, novum ideoque grave et odiosum onus imponi postulant schematis auctores. Eos omnes qui infirmae fidei sunt novo et non satis opportuno dogmate quasi obruunt, doctrina scilicet hucusque nondum definita, praesentis discussionis vulnere nonnihil sauciata, et a Concilio cujus libertatem minus aequo apparere plurimi autumant et dic.u.n.t p.r.o.nuntianda.... Mundus aut aeger est aut perit, non quod ignorat veritatem vel veritatis doctores, sed quod ab ea refugit eamque sibi non vult imperari. Igitur, si eam respuit, quum a toto docentis Ecclesiae corpore, id est ab 800 episcopis per totum orbem sparsis et simul c.u.m S. Pontifice infallibilibus praedicatur, quanto magis quum ab unico Doctore infallibili, et quidem ut tali recenter declarato praedicabitur? Ex altera parte, ut valeat et efficaciter agat auctoritas necesse est non tantum eam affirmari, sed insuper admitti.... Syllabus totam Europam pervasit at cui malo mederi potuit etiam ubi tanquam oraculum infallibile susceptus est? Duo tantum restabant regna in quibus religio florebat, non de facto tantum, sed et de jure dominans: Austria scilicet et Hispania. Atqui in his duobus regnis ruit iste Catholicus ordo, quamvis ab infallibili auctoritate commendatus, imo forsan saltem in Austria eo praecise quod ab hac commendatus. Audeamus igitur res uti sunt considerare. Nedum Sanctissimi Pontificis independens infallibilitas praejudicia et objectiones destruat quae permultos a fide avertunt, ea potius auget et aggravat....

Nemo non videt si politicae gnarus, quae semina dissensionum schema nostrum contineat et quibus periculis exponatur ipsa temporalis Sanctae sedis potestas.]

[Footnote 400: Esperons que l'exces du mal provoquera le retour du bien.

Ce Concile n'aura eu qu'un heureux resultat, celui d'en appeler un autre, reuni dans la liberte.... Le Concile du Vatican demeurera sterile, comme tout ce qui n'est pas eclos sous le souffle de l'Esprit Saint. Cependant il aura revele non seulement jusqu'a quel point l'absolutisme peut abuser des meilleures inst.i.tutions et des meilleurs instincts, mais aussi ce que vaut encore le droit, alors meme qu'il n'a plus que le pet.i.t nombre pour le defendre.... Si la mult.i.tude pa.s.se quand meme nous lui predisons qu'elle n'ira pas loin. Les Spartiates, qui etaient tombes aux Thermopyles pour defendre les terres de la liberte, avaient prepare au flot impitoyable au despotisme la defaite de Salamis.]

<script>